Nie tylko dorośli doświadczają stresu i negatywnych emocji. Zdarza się, że najmłodsi również sobie nie radzą z lękami czy traumą. Dowiedz się, kiedy powinnaś udać się ze swoim dzieckiem do specjalisty.
To jak wizyta u lekarza!
Z jakiegoś powodu przyjęło się, że chodzenie do psychologa jest czymś negatywnym. Na szczęście ten pogląd się zmienia na przestrzeni lat. Tak samo jak złamana noga potrzebuje gipsu i rehabilitacji, tak i o umysł należy odpowiednio dbać.
Terapia dzieci nieco różni się od tej dla dorosłych. Przede wszystkim trzeba się udać do odpowiednio wykwalifikowanego specjalisty, który potrafi pracować z najmłodszymi. Taki psycholog jest wyszkolony w tym kierunku i stosuje inne metody pracy.
Kiedy do specjalisty?
Istnieją różne sytuacje, w których należy rozważyć wizytę u terapeuty. Jako matka, z pewnością od razu zauważysz przemianę swojego dziecka. Również przedszkolni wychowawcy mogą zgłaszać, że maluch inaczej się zachowuje. Poniżej znajdują się najpopularniejsze przyczyny powstawania przewlekłego stresu u najmłodszych.
Jedną z popularnych przyczyn zaburzeń lękowych i emocjonalnych są kłótnie rodziców. Dzieci nie rozumieją, co powoduje agresje, udziela im się jednak atmosfera poddenerwowania. Nawet jeśli krzyk nie jest skierowany bezpośrednio do nich, boją się go. Mama i tata są najbliższymi osobami w życiu malucha, dlatego ich negatywny nastrój burzy poczucie bezpieczeństwa.
Przeżycie ekstremalnego stresu może wywoływać tymczasowe lęki, jednak zaniechanie pomocy prowadzi do poważnych konsekwencji. Do takich sytuacji zalicza się wyśmiewanie przez innych, odrzucenie, lub nagłe przestraszenie się – np. wtedy, kiedy dziecko na ulicy oddali się od rodzica i nigdzie go nie widzi.
Natychmiast udaj się do psychologa, jeżeli masz podejrzenie, że twoje dziecko doznało ekstremalnych doświadczeń, takich jak molestowanie seksualne, pobicie, bycie świadkiem przemocy. Te sytuacje potrzebują niezwłocznej konsultacji, ponieważ powodują skrajnie poważne powikłania dla rozwoju psychicznego!
Objawy zaburzeń emocjonalnych u dzieci
Istnieje grupa symptomów, które wskazują na to, że dziecko głęboko coś przeżywa i nie jest w stanie sobie poradzić. W zależności od przyczyny oraz charakteru malucha wyglądają nieco inaczej, dlatego tak ważna jest obserwacja i rozmowa.
Każde odstępstwo od codziennych zachowań powinno zwrócić twoją uwagę. Na przykład twoja pociecha zawsze lubiła bawić się w określony sposób, a nagle unika ulubionych czynności. Być może reaguje agresją lub płaczem pomimo braku dolegliwości fizycznych czy choroby.
Niektóre dzieci mają skłonności do tzw. zamykania się w sobie – z roześmianej osóbki stają się ponure, małomówne, niechętne do podejmowania codziennych zadań. Być może nie chcą chodzić do przedszkola, występują zaburzenia snu i nocne moczenie się. Maluch doświadcza koszmarów i jest płaczliwy.
Nigdy nie ignoruj tego, co dziecko opowiada. Oczywiście, w wieku przedszkolnym pociechy mają tendencję do tworzenia historii, co jest rozwojowe i zdrowe, jednak zwróć uwagę na tematy, które coraz częściej pojawiają się w opowiadaniach. Możliwe, że jakaś konkretna osoba występuje za każdym razem w negatywnym świetle.
Główne objawy zaburzeń lękowych:
- wzmożona płaczliwość,
- agresja,
- zaburzenia snu,
- unikanie zabawy,
- problemy z nauką,
- przygnębienie.
Jak wygląda terapia?
Na pierwsze spotkanie przychodzi rodzic. Specjalista musi przeprowadzić wywiad. Zapyta, jaki jest problem, co skłoniło cię do podjęcia terapii oraz będzie chciał się dowiedzieć jak najwięcej o dziecku. Jeżeli psycholog potwierdzi, że sytuacja wymaga pomocy, na kolejną wizytę będziesz musiała przyjść się z pociechą.
Poprzez zabawę terapeuta postara się zdobyć zaufanie pacjenta i wyciągnie od niego niezbędne informacje. Później ponownie skonsultuje się z tobą i zaproponuje postępowanie. Spotkania zazwyczaj odbywają się raz w tygodniu. Możliwe, że otrzymasz wytyczne dotyczące tego, w jaki sposób postępować z dzieckiem w domu. Różne ćwiczenia, rozmowy oraz książeczki terapeutyczne to częste pomoce psychologiczne stosowane przez rodziców, aby wspierać proces leczenia.
